یه جایی بین همه ی سر و صداهای دورم، بین خوشحال بودن و ناراحت بودن سردرگمم.

پیش اومده جایی باشید که نمیخواستید باشید؟

ولی آدم های جدیدی رو پیدا کنید که دوستشون دارید؟

بودن توی نقطه ای از زندگی که ندونی جایی که ایستادی درسته یا نه،طاقت فرساست.

درسته هیچ نوری نیست...ولی من میتونم روشنایی خودم باشم.و شاید این نقطه ایه که باعث شه...

شاید این جمله رو بعدا بتونم کامل کنم.!

احمقانست!اما میخوام اجازه بدم زمان بگذره و شاید نور من مسیر رو روشن تر کنه.

قهوه های این روزا حسابی تلخن.شکرای کافه ته کشیده^^

امروز تولد یکی از مشتری های وی آی پی کافه است.

کسی که هر چه قدر بخوام میتونم باهاش دیوونگی کنم و فارغ از همه قوانین و محدودیت ها افکارمو بهش بگم. سالهای زیادی گذشته اما اون هنوز همون دختر شادیه که تو وب قبلیم باهاش آشنا شدم.دختری که میتونم ندیده شرط ببندم چشم هاش مثل 2سال پیش یا 4سال پیش و حتی قبل تر،هنوز میدرخشه.مهم نیست چه قدر دور اما هیچ فاصله مکانی و زمانی نتونسته تو این مدت طولانی گرد و خاکی روی میز دوستی ما بشونه.وقتی یه نفرو خیلی دوست داشته باشم، اسمیو واسش انتخاب میکنم که فقط من بتونم با اون اسم مخاطب قرارش بدم. درسته که به ما دوتا نمیاد این حرفارو به هم بزنیم..

اما خیلی خیلی بیشتر از چیزی که فکر کنی دوست دارم.

تولدت مبارک آریزوعانا.

تو تا ابد رفیق گوساله موردعلاقمی.